dag 2 in Nanchang

Woensdag 23-07-2014 Dag 2 in Nanchang
We hebben om 08:00 afgesproken om te ontbijten. Na het ontbijt gaan we naar de markthal om cadeautjes te halen voor het Yongxiu kindertehuis. We halen een babykleed, een soft legpuzzel, twee zitdieren en 20 balletjes. Rond 09:30 vertrekken we naar Yongxiu. Vanaf ons hotel is het ongeveer een uurtje rijden en Winnie doet dit fantastisch. In Yongxiu aangekomen brengt de navigatie ons in de buurt van het kindertehuis. Winnie pleegt een telefoontje en de direkteur komt ons met de auto ophalen. We zijn slechts enkele minuten van het kindertehuis verwijderd. We volgen de direkteur. Als we het terrein opdraaien wordt er, net als 13 jaar geleden, vuurwerk afgestoken. Boven de deur van het kindertehuis hangt een spandoek met "Welcome to the Jiang Yong Rong family to my orphanage visit". Wat een ontvangst, May-Lin voelt zich direct meer dan welkom. Ook staat het visueel gehandicapte "zusje" Mei Lan ons op te wachten. Wat een dame is dit geworden, ze is nu 23 jaar oud. Ze verblijft nog steeds in het kindertehuis maar overdag heeft ze aangepast werkt.
We volgen de algemeen directeur en de dagelijkse leiding naar wat 13 jaar geleden het klaslokaal was. Er staat nu een grote ronde tafel met fruit geserveerd. De direkteur heet ons, maar in het bijzonder May-Lin, van harte welkom. Ons oog valt op de fotocollages die aan de wand hangen. We zien foto's van de familie Dik, de familie Gasseling, de familie Hovenga en de familie Jordans. Ontroerend te zien dat de Yongxiu familie ons in hun hart heeft gesloten. We overhandigen de brief en foto's van Jiang Jordans aan de direkteur en Winnie doet de vertaling. Het doet de direkteur en staf goed dat het alle kinderen van 2001 goed gaat.
Met Winnie als vertaalster overhandigen we het fotoboekje dat we in Nederland hebben laten maken met foto's van de afgelopen 13 jaar. May-Lin krijgt vervolgens een jade hanger van de direkteur overhandigd. May-Lin geeft aan hier erg blij mee te zijn en wil de hanger voor altijd blijven dragen. May-Lin overhandigd vervolgens ook haar cadeau aan Mei Lan. Jane helpt Mei Lan met uitpakken, het is een hanger met een parel dat staat voor geluk en innerlijke rust. Ook Mei Lan doet de ketting direct om.
Vervolgens krijgen we een rondleiding door het kindertehuis. Mei Lan neemt May-Lin bij de hand en samen lopen ze mee. De direkteur vertelt dat er veel minder kinderen zijn dan 13 jaar geleden en tevens dat de meeste kinderen een handicap hebben. We bezoeken twee gezinskamers en maken kennis met enkele kinderen. Ze liggen nog in dezelfde bedjes als 13 jaar geleden. Dit is erg ontroerend om te zien en we moeten allemaal een traantje wegpinken. Ook voor Winnie is dit moeilijk te begrijpen. Ze had er nooit bij stil gestaan dat dit in China plaats vindt.
De wijze van verzorging is niet veel veranderd in al die jaren. 13 jaar terug werd er ook al met leefgezinnen gewerkt. De verzorgster van May-Lin is er niet meer. Er is nog een verzorgster van toen in dienst. De tweede verdieping doet nu dienst voor ouderen opvang. We bezoeken nog wel kort de kamer waar May-Lin haar 1e jaar is opgegroeid. De indeling is nog gelijk.
We verdelen de meegebrachte cadeaus onder de kinderen, ze zijn er zichtbaar blij mee. May-Lin doet bij enkele kinderen de gisteravond nog gemaakte loombandjes om.
Als we weer beneden zijn ligt het adoptiedossier van May-Lin op tafel. We mogen het inzien en er wordt een kopie gemaakt om mee te nemen. Ook liggen alle poststukken die wij de afgelopen jaren hebben opgestuurd in de map. Alles is compleet en met zorg bewaard. We vragen of we de red note mogen meenemen. Het briefje dat bij May-Lin lag toen ze bij de poort van het kinderthuis is gevonden. De direkteur geeft echter aan dat dit niet mogelijk is. Het originele dossier dient in China te blijven op last van de regering. We geven nog aan dat de toenmalige direkteur ons had uitgenodigd de red note te komen ophalen als May-Lin ouder zou zijn. Helaas geen succes. Ook de optie om het origineel te vervangen door een kleuren kopie wordt niet geaccepteerd. We maken opnieuw foto's van de red note met nu betere kwaliteit.
Rond 12:00 nodigt de direkteur ons uit om gezamenlijk te lunchen. We nemen nog foto's van de omgeving. Het is wel wat veranderd na 13 jaar. De gebouwen zijn aan de buitenkant opgeknapt en hebben een ander kleurtje gekregen. Ook is de toegangspoort vernieuwd en is er een gebouw voor ouderen opvang bijgeplaatst.
We eten in een lokaal restaurant in Yongxiu. De direkteur verteld over de stad. Met 40 graden is het te warm om de stad rond te gaan. Het eten smaakt voortreffelijk maar wel pittig. Na het eten nemen we afscheid van de staf en Mei Lan. May-Lin geeft aan op latere leeftijd graag nog een keer terug te komen en de direkteur nodigt ons allen van harte uit voor een volgend bezoek.
Rond 14:00 gaan we terug naar Nanchang en leveren tegen 15:30 de auto in. We gaan terug naar het hotel en spreken af om 18:00 te gaan eten. Het is onze laatste avond met Winnie. Winnie zal morgenochtend met de trein terug gaan naar Taizhou met alle opgedane indrukken. We eten in een Chinees restaurant in de buurt van het hotel. Het wordt donker en het begint te waaien. Als snel onweert het en begint het te regenen. Gelukkig een korte hevige bui. Na het eten is het droog en lopen we terug naar het hotel. Winnie en Marc nemen nog wat zakelijke emails door. Rond 21:30 nemen we afscheid van elkaar. Winnie zal morgen vroeg het hotel om 05:30 verlaten. Ook wij gaan naar onze kamer, bespreken de opgedane indrukken nog een keer doen nog een spelletje en dan wordt het tijd te gaan slapen. Het was een lange maar zeer indrukwekkende bevredigende dag.