dag 2 in Chongqing

Dinsdag 29-07-2014 Dag 2 in Chongqing
Vandaag staat de wekker om 07:00, we gaan vandaag naar Fuling de geboortestreek van An Mei. We ontbijten op de kamer en gaan om 07:45 naar de lobby. Al snel komt er een Chinese man binnen en vraagt of wij Marc en Jane zijn. Het is Michael Yan onze gids van vandaag. Michael is werkzaam voor het Chongqing China International Adoption Service bureau. Hij spreekt prima Engels. We lopen naar zijn auto en gaan op pad naar Fuling. Het is een autorit van 2 uur. In Chongqing nemen we een vorig jaar nieuw geopende brug om de Yangtze over te steken. Vervolgens rijden we via een nieuwe snelweg naar Fuling. Een gemoedelijke rit waarbij we genieten van wat we zien vanuit de auto, een prachtige groene natuur.
Michael vertelt dat Chongqing en Fuling een subtropisch klimaat hebben. Ook in de winterperiode zijn de temperaturen rond de 10 graden boven nul. Daarom is het altijd groen en vruchtbaar. Chongqing en Fuling zijn economisch gezonde steden / districten. Er is veel industrie, in Chongqing is de auto industrie, tabak industrie en de toelevering van materialen voor de drie kloven dam. Fuling staat bekend om haar chemische industrie, farmaceutische industrie en de voedsel industrie.
An Mei krijgt van Micheal onderweg een cadeau overhandigd namens het Adoptie Service bureau. Het is een prachtige penselen pot met Chinese tekeningen.
Rond 10:00 draaien we een berghelling op, op weg naar het Fuling Chongqing Social Welfare Institute. Hier bevindt zich het "nieuwe" kindertehuis en op het terrein zijn ook opvanghuizen voor ouderen. Michael komt hier zichtbaar vaker en gaat ons voor naar de babykamer. We worden hartelijk ontvangen door de verzorgsters en uitgenodigd om met de kinderen te spelen. De directrice is nog voor zaken in de stad en zal iets later komen. We spelen met de kinderen in de leeftijdscategorie van enkele maanden tot twee en een half jaar. Tegen 11:00 is het tijd voor de kinderen om te eten. De oudere kinderen krijgen rijstpap en voor de jongere kinderen wordt er een fles klaargemaakt. May-Lin en An Mei mogen helpen met het geven van de fles. De gezondheid van de kinderen is gemengd, naast gezonde kinderen zijn er ook kinderen met handicaps als waterhoofd, schisis, hartafwijking, frommeloortje en visuele beperking. Op de groep van 12 tot 15 kinderen zijn overdag 3 tot 4 verzorgsters aanwezig en in de nacht 1 tot 2. Drie van de verzorgsters die er nu zijn hebben ook in het oude kindertehuis gewerkt. We herkennen ze niet.
De meeste kinderen komen voor adoptie in aanmerking. Het kindertehuis heeft een samenwerkingsverband met een Amerikaanse stichting en om deze reden worden de meeste kinderen naar Amerika geadopteerd.
Inmiddels is ook de directrice gearriveerd en we maken kennis. Het doet de directrice zichtbaar goed dat het goed gaat met An Mei ze omhelst haar en we zien een traan in haar ogen. Een prachtig gezicht. Voor An Mei is het onwennig en ze weet zich niet goed een houding te geven. An Mei geeft aan blij te zijn het kindertehuis bezocht te hebben. We volgen de directrice naar haar kamer waar het adoptie dossier van An Mei klaar ligt. We mogen het inzien en nemen nog enkele foto's van documenten waarvan we niet zeker weten of we die hebben. De overige documenten hebben we reeds in ons bezit. In de map zien wij ook de dossiers van de familie Gasseling, Palmen en Kreisig.
Vervolgens worden we meegenomen naar de bibliotheek, zoals de ruimte wordt genoemd, hier staan tijdschrift kasten met fotoboekjes van geadopteerde kinderen. Alle boekjes zijn van Amerikaanse families. Ons meegebracht fotoboekje wordt in de kast bijgeplaatst. We wisselen het e-mail adres met de directrice uit zodat we via mail foto's en berichtjes kunnen sturen. We nemen ons voor dit minimaal één keer per jaar te gaan doen. We hebben de eerste paar jaar brieven gestuurd.
Tegen 12:30 nemen we afscheid van de directrice. We bedanken haar hartelijk voor het ontvangst en in het bijzonder voor het werk dat ze met haar staf verricht. Beide meiden krijgen een dikke knuffel. In de gang staan we nog even stil bij de leus op de wand " Love has no borders". Wij zijn het hier roerend mee eens.
Na buiten nog enkele foto's te hebben gemaakt gaan we op pad naar de vindplaats van An Mei. Marc heeft deze 10 jaar geleden bezocht en het lijkt ons waardevol om deze nu ook op te zoeken. Ondanks dat we het adres hebben meegekregen kunnen we de plek dit keer niet terugvinden. We rijden verschillende rondjes en Michael vraagt verschillende mensen maar zonder succes. Vermoedelijk is er e.e.a. veranderd.
We rijden door naar het oude kindertehuis midden in de stad dat nu dienst doet als kinderopvang. Het is nu vakantietijd en de opvang is gesloten en wordt verbouwd. We mogen het terrein op en herkennen direct het gebouw, de 3 verdiepingen waar de kinderen verbleven en de kamer waar de overdracht van An Mei heeft plaats gevonden. Onze gedachten gaan 10 jaar terug, hoe bijzonder. De indeling van de kinderkamers herkennen we ondanks dat het interieur nu anders is. Ook aan de buitenkant is het pand geschilderd en de tegelwand tegen de omheinende muur is geschilderd.
We rijden vervolgens naar een promenade aan de Yangtze rivier om nog wat foto's te nemen. Hier is ook een goed restaurant en nodigen Michael uit om samen met ons de lunch te gebruiken. We eten heerlijke vleesgerechten, rijst, dumplings en als toetje watermeloen en een zoet smakende dessert. Een heerlijke maaltijd.
Rond 14:00 uur rijden we terug naar Chongqing en komen rond 16:00 uur bij het appartement aan. We nemen afscheid van Michael. We krijgen zij visitekaartje en kunnen deze week nog gebruik maken van zijn diensten als we willen, uiteraard tegen betaling. We geven aan dit te zullen overwegen. Morgen gaan we wellicht naar het centrum, donderdag willen we naar de dierentuin en misschien vrijdag naar een oude stad net buiten Chongqing. Volgens ons is dit ook met de taxi te doen en dit is een stuk goedkoper. We zijn en blijven Hollanders. We geven ook aan Michael aan te bevelen bij andere adoptiegezinnen die Chongqing en Fuling willen aandoen, het is ons zeer goed bevallen.
Aangezien het buiten 40 graden is besluiten we de rest van de middag in het appartement te blijven. We drinken een bakje koffie, fris en eten noedels.
Terugkijkend op de bezoeken aan Yongxiu en Fuling moeten we bekennen dat wij een ander beeld hadden overgehouden aan de bezoeken 13 jaar respectievelijk 10 jaar geleden. Wij hadden in onze herinnering dat beide steden arm waren. Dit blijkt nu echter niet (meer) het geval. We moeten bekennen dat we toentertijd de steden ook niet echt bezocht hebben. En uiteraard is er de laatste 10 jaar veel veranderd in China. Economisch is het land na de opening van haar poorten voor internationale handel er erg op vooruit gegaan en dat is duidelijk zichtbaar. Al met al kijken wij allen met een bevredigend gevoel en mooie herinneringen terug aan de bezoeken.